Αρσέν Λουπέν ή Marius Jacob;
…Ο διευθυντής είχε συνέλθει. Δήλωσε καθαρά: «Θέλω να πιστεύω πως θα συμμορφωθείτε στους υπάρχοντες κανόνες και πως δε θα με αναγκάσετε να καταφύγω σε μέτρα αυστηρότητας…»
«Δεν έχω καμιά διάθεση να σας λυπήσω, κύριε Διευθυντά. Απλά, θα ήθελα να σας προετοιμάσω για μια πραγματικότητα, δείχνοντάς σας από τώρα πως τίποτα δεν θα μπορέσει να μ’ εμποδίσει να ενεργώ όπως θέλω, να αλληλογραφώ με τους φίλους μου, να ασχολούμαι με τις σοβαρές υποθέσεις που μου έχουν εμπιστευθεί, να γράφω σε υποταγμένες στην έμπνευσή μου εφημερίδες, να παρακολουθώ την ολοκλήρωση των σχεδίων μου και τελικά να προετοιμάσω την απόδρασή μου».
«Την απόδρασή σας!».
Ο Λουπέν βάλθηκε να γελά με την καρδιά του.
«Σκεφθείτε αυτό, κύριε Διευθυντά… η μόνη δικαιολογία του να βρίσκομαι στη φυλακή είναι πως πρέπει να αποδράσω».
Το επιχείρημα δε φάνηκε αρκετό στον κύριο Μπορελύ. Με τη σειρά του, προσπάθησε να γελάσει.
«Ένας άνθρωπος ενήμερος μετράει για δυο…»
«Αυτό ακριβώς θέλω. Κύριε Διευθυντά πάρτε όλες τις προφυλάξεις, μην παραμελείτε τίποτα, για να μην μπορούν αργότερα να σας επικρίνουν για τίποτα. Εξάλλου, θα φροντίσω έτσι ώστε οποιεσδήποτε έγνοιες και αν σας δημιουργήσει το γεγονός αυτής της απόδρασης, η καριέρα σας τουλάχιστον να μη ζημιωθεί. Αυτά είχα να σας πω, κύριε Διευθυντά. Τώρα μπορείτε ν’ αποσυρθείτε».
Και ενώ ο κύριος Μπορελύ απομακρυνόταν, βαθιά ταραγμένος απ’ τον πολύ ιδιαίτερο τρόφιμο και εξαιρετικά ανήσυχος για τα γεγονότα που επρόκειτο να συμβούν, ο κρατούμενος έπεφτε στο κρεβάτι του μουρμουρίζοντας: «Λουπέν, φίλε μου, έχεις πολύ θράσος! Θα ‘λεγε κανείς πως από τώρα ξέρεις πώς θα βγεις από ‘δω μέσα!».
-«Τα τρία εγκλήματα του Αρσέν Λουπέν», Κεφ.1
Έτυχε το καλοκαίρι να διαβάσω σε μια πολύ παλιά, εκπληκτική έκδοση την «Κούφια Βελόνα» του Maurice Leblanc και «κόλλησα» με την εκπληκτική σειρά αστυνομικών ιστοριών του «τζέντλεμαν-διαρρήκτη» Arsène Lupin, γραμμένα στις αρχές του 1900. Η πλοκή σε συνεπαίρνει και εύκολα σε ταξιδεύει σε μαγευτικές τοποθεσίες και σε γοητευτικά μπερδεμένες καταστάσεις!
In a word, I found it hateful to surrender to the prostitution of work. Begging is degradation, the negation of all dignity. Every man has a right to life’s banquet.
The right to live isn’t begged for, it’s taken.
Ο χαρακτήρας του Λουπέν και οι ιστορίες του, που είχαν παγκόσμια απήχηση σε μικρούς και μεγάλους, φημολογείται ότι εμπνεύστηκαν από τον γνωστό αναρχικό απαλλοτριωτή (αλλά μάλλον είναι φήμη από ό,τι δηλώνουν απόγονοι του Λεμπλαν).
Ξεχασμένος κι ατίθασος 
Και μένα με ψιλοτραβάει τώρα να το ψάξω..:)
Οι παραβατικές συμπεριφορές πάντα τραβούσαν τον άνθρωπο,ιδίως όταν βλέπεις ότι ο «εκληματίας» έχει ένα υπόβαθρο..Αυτό είναι που με συγκλονίζει σε κάποιους τρελούς ,εγκληματίες ή διεφθαρμένους..
Ότι παρόλο που μπορεί να κάνουν αποτρόπαια εγκλήματα έχουν έναν τρόπο σκέψης καθώς και ,σύμφωνα με ένα απόκομμα που βασιζόταν σε αληθινή ιστορία,μπορεί να είναι ευγενικός,όχι για τα μάτια και για τα προσχηματα αλλά γιατί το νιώθει..!
Αλλά βέβαια δεν έχω βρεθεί θύμα,για αυτό τα υποστηρίζω αυτά,πχ.ωραίο είναι να κλέβει κάποιος αλλά αρκεί αν χει στυλ και να μην χτυπάει τους άλλους,ούτε να κλέβει κακομοίρηδες,,.
Πάντως ,ξεφεύγοντας από το θέμα,όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν παράφρων..Τι πιστεύεις και εσύ??
Επίσης χρωστάω απαντήσεις…Δεν είναι ότι δεν έχω χρόνο..Χρόνο έχω,,,αλλά διάθεση που να βρω..Τι έμεινε όμως?5 μήνες!
Σιωπή στον Συρμό said this on 2 Δεκεμβρίου, 2009 στις 2:13 πμ