Αναμένοντας την Ενσάρκωση…

...στο "κέντρο κλειστής φιλοξενίας"

Βγαίνω απο τις βροχές.
Βγαίνω από τη γαλάζια αστραπή, απ’ τον αγέρα, τον τυφώνα.
Βγαίνω απ’ την πληγή που άνοιξε μια ρουκέτα στον κόρφο ενός τοίχου.
Βγαίνω απ’ των πηγαδιών τη δίψα.
Βγαίνω απ’ το γιοφύρι που αντιστέκεται στο πρόσωπο του ανέμου.
Βγαίνω από τις αμυγδαλιές που στης φωτιάς αντιστέκονται το πρόσωπο.
Βγαίνω απ’ την υπογραφή του διοικητή στην άδεια,
απ’ τη σκιά των γκλομπ των αστυνόμων βγαίνω,
απ’ το μαντήλι που δε γνώρισε παρά μονάχα δάκρυ,
απ’ το χορταρι της κλεμμένης γης,
από το μίσος στο καμμένο χείλι,
απ’ την αυθόρμητη διαδήλωση,
απ’ το πετροβόλημα, στο πρόσωπο του άγριου ανέμου βγαίνω,
από το άχτι του συντρόφου,
από τη σάρκα σου κι από το φόβο σου βγαίνω…
σε ποιο Θεό θα καταφύγεις!

Όλα βαίνουν καλώς…

~ από root στο 30 Απριλίου, 2012.